khabarbaz

سلاح ایرانی ذوالفقار که قابلیت تغییر کالیبر را دارد، به دست جوانان ایرانی ساخته شده است.

به گزارش خبرنگارحوزه دفاعی امنیتی گروه ی باشگاه خبرنگاران جوان، سلاح های انفرادی به خاطر تغییر تاکتیک هایی که در میدان نبرد رخ داده است یک نیاز همیشگی نیرو های زمینی بوده و به همین خاطر توسعه انواع سلاح از جمله اسلحه های هجومی در دستور کار طراحان جهان قرار گرفته است.

در حال حاضر تمامی نیرو های نظامی جهان از تاکتیک نبرد نامتقارن استفاده می کنند که در آن یک گروه کوچک پیاده نظام، اما تا دندان مسلح به عمق خاک دشمن نفوذ کرده و مشغول نبرد می شود، این راهبرد باعث زمین گیر شدن دشمن در خاک خودش می شود، اما یک مزیت دیگر هم دارد که پایین آمدن هزینه های آموزش و تامین تجهیزات در دراز مدت است.

نکته مهم این است که فرماندهان کشور ما نیز به خاطر داشتن مرز های زمینی فراوان با همسایگان و قرارگیری در منطقه حساس غرب آسیا، از چندین سال قبل به سمت چنین راهبردی حرکت کردند و امروز شاهد هستیم که نیرو های زمینی جمهوری اسلامی ایران به خصوص نیرو های ارتشی در این زمینه گام های موثری را برداشتند.

فرماندهان نیرو های مسلح کشورمان در این راستا آموزش های لازم را آن هم با تکیه بر تاکتیک های بومی در اختیار نیرو های تازه نفس و افسران جوان قرار می دهند و در کنار آن ها متخصصان و طراحان جوان و انقلابی هم برای رفع نیاز این نیرو ها به تجهیزات، کار ساخت سلاح های هجومی بومی را در پیش گرفتند که یک نمونه آن سلاح خیبر است.

سلاح خیبر که خبر طراحی آن در سال ۱۳۸۰ در برخی رسانه ها مطرح شد، به دست متخصصان جوان وزارت دفاع و پشتیبانی نیرو های مسلح در سال ۱۳۸۱ ساخته شده است؛ این سلاح در چارچوب نیاز نیرو های عمل کننده جمهوری اسلامی ایران برای در اختیار داشتن یک سلاح انفرادی سبک طراحی شد.

اطلاعات چندانی از این سلاح در دست نیست، اما بر اساس ظاهر خیبر ایرانی با کالیبر ۵.۵۶ میلیمتری جرم ۳.۷ کیلوگرم، نواخت تیر ۸۰۰ تا ۸۵۰ تیر بر دقیقه، برد مؤثر ۴۵۰ متر، برد نهایی ۲۵۰۰ متر و سرعت خروج گلوله از لوله ۹۰۰ تا ۹۵۰ متر بر ثانیه را دارد؛ همچنین برای مسلح شدن این سلاح انفرادی، از دو نوع خشاب ۲۰ و ۳۰ تیر استفاده می شود.

تا قبل از خیبر چندان اطلاعاتی در خصوص ساخت سلاح هجومی در کشور وجود نداشت، اما این طراحی موفق باعث شد تا پای ایران به باشگاه طراحی سلاح سبک هجومی هم باز شود و پس از آن هم چندین سلاح متفاوت در اختیار نیرو های مسلح قرار گرفت، اما باز هم یک نیاز وجود داشت که سلاح جدید ایران با نام ذوالفقار آن را حل کرد.

ذوالفقار ایرانی و کالیبر های مختلف

سلاح ایرانی ذوالفقار اولین اسلحه هجومی سبک بومی است که توسط شرکت غیرنظامی مصاف و به دست جوانان ساخته شده تا بتواند جایگزین سلاح های قدیمی نیرو های مسلح کشورمان، چون ژ-۳ شود، اما برای این کار یک ویژگی باید در این سلاح جدید در نظر گرفته می شد و آن هم کالیبر گلوله بود.

در سال های گذشته بسیاری از ارتش های جهان برای راحتی سرباز ها و حمل بیشتر مهمات توسط یک نفر گلوله های کالیبر ۵.۵۶ میلیمتر را جایگزین گلوله ۷.۶۲ میلیمتر کردند که کار را راحت می کرد، اما یک نکته وجود داشت و آن هم عدم نفوذ گلوله های کالیبر ۵.۵۶ میلیمتر در جلیقه های ضد گلوله امروزی است.

توجه به این موضوع وقتی بیشتر شد که برخی تحرکات در منطقه غرب آسیا مانند اقدامات گروه های تروریستی گسترش پیدا کرد و به همین خاطر هم امروزه سلاح های کالیبر ۷.۶۲ میلیمتر مثل ژ-۳ یا FN FAL در جریان نبرد های خاورمیانه همچنان دیده می شود، چون از قدرت گلوله بالاتری برخوردار هستند، پس اگر کشوری می توانست چنین قابلیتی را در سلاح های مدرن خود قرار دهد پیشرفت بزرگی کرده بود.

همین موضوع باعث شد تا جوانان ایرانی به فکر سلاحی باشند که گلوله های کالیبر ۵.۵۶ میلیمتر و ۷.۶۲ میلیمتر را شلیک کند و این گونه بود که ذوالفقار ایرانی متولد شد؛ بحث قابل تغییر بودن لوله و کالیبر سلاح از جمله مشخصات بسیار مثبت ذوالفقار است که به این سلاح کمک می کند بسته به شرایط مختلف با تغییر کالیبر خود را به نیاز کاربر نزدیک کند.

از طرف دیگر طراحان کشورمان با تغییر در نوع لوله سلاح یک قابلیت مهم را به ذوالفقار اضافه کردند و این گونه سلاحی بومی ما توان تیراندازی با تمام گونه های مهمات سلاح انفرادی موجود در کشور را دارد که خود نکته ای بسیار مثبت و کمک کننده نه فقط در بخش ارتقا توان رزمی، بلکه در بخش آسان سازی مسئله تدارکات و پشتیبانی یگان های عمل کنند مجهز به این سلاح است.

از طرف دیگر متخصصان کشورمان در نحوه مسلح کردن این سلاح از تکنولوژی سلاح معروف SCAR-H بلژیک که بسیاری از ارتش های پیشرفته جهان همچون آمریکا از آن استفاده می کنند بهره برده اند، در این روش که به مکانیزم فشار گاز غیر مستقیم گاز باروت معروف است گاز حاصل از احتراق باروت درون فشنگ که با آن مکانیزم سلاح فعالیت می کند از سلاح خارج می شود؛ هر چه این گاز کم تر باشد احتمال گیر کردن سلاح کم تر بوده و قطعات داخلی آن نیز کم تر گرم می شود.

رفع نیاز نیرو های مسلح با ذوالفقار

این سلاح قادر است به خاطر تغییر اندازه لوله طولی در حدود ۸۵۰ میلیمتر، وزنی بین ۳.۵ تا ۳.۸ کیلوگرم، سرعت نواخت تیر بین ۵۵۰ الی ۶۵۰ گلوله در دقیقه و سرعت دهانه ۷۰۹ متر بر ثانیه را داشته باشد، این سلاح به خشاب های ۲۰ تیری مسلح است، اما نکته مهم این است که به خاطر نوع طراحی می تواند همزمان دو خشاب را در کنار هم داشته باشد.

استفاده از قنداق تاشو باعث شده تا این سلاح بومی برای بسیاری از ماموریت های ویژه هم کاربرد داشته باشد و همچنین وجود ریل ها در اطراف بدنه امکان نصب هرگونه تجهیزات جانبی را به نیروی استفاده کننده می دهد که این خود یک نکته مهم است.

اما بارزترین ویژگی ذوالفقار را باید در نوع نشانه روی سلاح دید، چرا که به نیروی عمل کننده اجازه می دهد تا به دو روش همزمان به سمت اهداف نشان روی کند، اولین روش سیستم نشانه روی یا همان رد دات روی سلاح است که می توان آن را با دوربین های پیشرفته تر تعویض کرد و روش دوم هم نشانه روی معمولی که در ذوالفقار ایرانی با زاویه ۴۵ درجه انجام می شود.

ساخت این سلاح بومی آن هم به دست شرکت های غیرنظامی ثابت کرد جمهوری اسلامی ایران در هیچ عرصه ای برای رفع نیاز های خود احتیاج به توجه هیچ کشوری ندارد و خود به تنهایی قادر است هر اقدامی که لازم باشد را انجام دهد؛ همین موضوع باعث شده تا بسیاری از کشور های دنیا خواهان برقراری ارتباط با ایران باشند.

به گزارش خبرنگارحوزه دفاعی امنیتی گروه ی باشگاه خبرنگاران جوان، سلاح های انفرادی به خاطر تغییر تاکتیک هایی که در میدان نبرد رخ داده است یک نیاز همیشگی نیرو های زمینی بوده و به همین خاطر توسعه انواع سلاح از جمله اسلحه های هجومی در دستور کار طراحان جهان قرار گرفته است.

در حال حاضر تمامی نیرو های نظامی جهان از تاکتیک نبرد نامتقارن استفاده می کنند که در آن یک گروه کوچک پیاده نظام، اما تا دندان مسلح به عمق خاک دشمن نفوذ کرده و مشغول نبرد می شود، این راهبرد باعث زمین گیر شدن دشمن در خاک خودش می شود، اما یک مزیت دیگر هم دارد که پایین آمدن هزینه های آموزش و تامین تجهیزات در دراز مدت است.

نکته مهم این است که فرماندهان کشور ما نیز به خاطر داشتن مرز های زمینی فراوان با همسایگان و قرارگیری در منطقه حساس غرب آسیا، از چندین سال قبل به سمت چنین راهبردی حرکت کردند و امروز شاهد هستیم که نیرو های زمینی جمهوری اسلامی ایران به خصوص نیرو های ارتشی در این زمینه گام های موثری را برداشتند.

فرماندهان نیرو های مسلح کشورمان در این راستا آموزش های لازم را آن هم با تکیه بر تاکتیک های بومی در اختیار نیرو های تازه نفس و افسران جوان قرار می دهند و در کنار آن ها متخصصان و طراحان جوان و انقلابی هم برای رفع نیاز این نیرو ها به تجهیزات، کار ساخت سلاح های هجومی بومی را در پیش گرفتند که یک نمونه آن سلاح خیبر است.

سلاح خیبر که خبر طراحی آن در سال ۱۳۸۰ در برخی رسانه ها مطرح شد، به دست متخصصان جوان وزارت دفاع و پشتیبانی نیرو های مسلح در سال ۱۳۸۱ ساخته شده است؛ این سلاح در چارچوب نیاز نیرو های عمل کننده جمهوری اسلامی ایران برای در اختیار داشتن یک سلاح انفرادی سبک طراحی شد.

اطلاعات چندانی از این سلاح در دست نیست، اما بر اساس ظاهر خیبر ایرانی با کالیبر ۵.۵۶ میلیمتری جرم ۳.۷ کیلوگرم، نواخت تیر ۸۰۰ تا ۸۵۰ تیر بر دقیقه، برد مؤثر ۴۵۰ متر، برد نهایی ۲۵۰۰ متر و سرعت خروج گلوله از لوله ۹۰۰ تا ۹۵۰ متر بر ثانیه را دارد؛ همچنین برای مسلح شدن این سلاح انفرادی، از دو نوع خشاب ۲۰ و ۳۰ تیر استفاده می شود.

تا قبل از خیبر چندان اطلاعاتی در خصوص ساخت سلاح هجومی در کشور وجود نداشت، اما این طراحی موفق باعث شد تا پای ایران به باشگاه طراحی سلاح سبک هجومی هم باز شود و پس از آن هم چندین سلاح متفاوت در اختیار نیرو های مسلح قرار گرفت، اما باز هم یک نیاز وجود داشت که سلاح جدید ایران با نام ذوالفقار آن را حل کرد.

ذوالفقار ایرانی و کالیبر های مختلف

سلاح ایرانی ذوالفقار اولین اسلحه هجومی سبک بومی است که توسط شرکت غیرنظامی مصاف و به دست جوانان ساخته شده تا بتواند جایگزین سلاح های قدیمی نیرو های مسلح کشورمان، چون ژ-۳ شود، اما برای این کار یک ویژگی باید در این سلاح جدید در نظر گرفته می شد و آن هم کالیبر گلوله بود.

در سال های گذشته بسیاری از ارتش های جهان برای راحتی سرباز ها و حمل بیشتر مهمات توسط یک نفر گلوله های کالیبر ۵.۵۶ میلیمتر را جایگزین گلوله ۷.۶۲ میلیمتر کردند که کار را راحت می کرد، اما یک نکته وجود داشت و آن هم عدم نفوذ گلوله های کالیبر ۵.۵۶ میلیمتر در جلیقه های ضد گلوله امروزی است.

توجه به این موضوع وقتی بیشتر شد که برخی تحرکات در منطقه غرب آسیا مانند اقدامات گروه های تروریستی گسترش پیدا کرد و به همین خاطر هم امروزه سلاح های کالیبر ۷.۶۲ میلیمتر مثل ژ-۳ یا FN FAL در جریان نبرد های خاورمیانه همچنان دیده می شود، چون از قدرت گلوله بالاتری برخوردار هستند، پس اگر کشوری می توانست چنین قابلیتی را در سلاح های مدرن خود قرار دهد پیشرفت بزرگی کرده بود.

همین موضوع باعث شد تا جوانان ایرانی به فکر سلاحی باشند که گلوله های کالیبر ۵.۵۶ میلیمتر و ۷.۶۲ میلیمتر را شلیک کند و این گونه بود که ذوالفقار ایرانی متولد شد؛ بحث قابل تغییر بودن لوله و کالیبر سلاح از جمله مشخصات بسیار مثبت ذوالفقار است که به این سلاح کمک می کند بسته به شرایط مختلف با تغییر کالیبر خود را به نیاز کاربر نزدیک کند.

از طرف دیگر طراحان کشورمان با تغییر در نوع لوله سلاح یک قابلیت مهم را به ذوالفقار اضافه کردند و این گونه سلاحی بومی ما توان تیراندازی با تمام گونه های مهمات سلاح انفرادی موجود در کشور را دارد که خود نکته ای بسیار مثبت و کمک کننده نه فقط در بخش ارتقا توان رزمی، بلکه در بخش آسان سازی مسئله تدارکات و پشتیبانی یگان های عمل کنند مجهز به این سلاح است.

از طرف دیگر متخصصان کشورمان در نحوه مسلح کردن این سلاح از تکنولوژی سلاح معروف SCAR-H بلژیک که بسیاری از ارتش های پیشرفته جهان همچون آمریکا از آن استفاده می کنند بهره برده اند، در این روش که به مکانیزم فشار گاز غیر مستقیم گاز باروت معروف است گاز حاصل از احتراق باروت درون فشنگ که با آن مکانیزم سلاح فعالیت می کند از سلاح خارج می شود؛ هر چه این گاز کم تر باشد احتمال گیر کردن سلاح کم تر بوده و قطعات داخلی آن نیز کم تر گرم می شود.

رفع نیاز نیرو های مسلح با ذوالفقار

این سلاح قادر است به خاطر تغییر اندازه لوله طولی در حدود ۸۵۰ میلیمتر، وزنی بین ۳.۵ تا ۳.۸ کیلوگرم، سرعت نواخت تیر بین ۵۵۰ الی ۶۵۰ گلوله در دقیقه و سرعت دهانه ۷۰۹ متر بر ثانیه را داشته باشد، این سلاح به خشاب های ۲۰ تیری مسلح است، اما نکته مهم این است که به خاطر نوع طراحی می تواند همزمان دو خشاب را در کنار هم داشته باشد.

استفاده از قنداق تاشو باعث شده تا این سلاح بومی برای بسیاری از ماموریت های ویژه هم کاربرد داشته باشد و همچنین وجود ریل ها در اطراف بدنه امکان نصب هرگونه تجهیزات جانبی را به نیروی استفاده کننده می دهد که این خود یک نکته مهم است.

اما بارزترین ویژگی ذوالفقار را باید در نوع نشانه روی سلاح دید، چرا که به نیروی عمل کننده اجازه می دهد تا به دو روش همزمان به سمت اهداف نشان روی کند، اولین روش سیستم نشانه روی یا همان رد دات روی سلاح است که می توان آن را با دوربین های پیشرفته تر تعویض کرد و روش دوم هم نشانه روی معمولی که در ذوالفقار ایرانی با زاویه ۴۵ درجه انجام می شود.

ساخت این سلاح بومی آن هم به دست شرکت های غیرنظامی ثابت کرد جمهوری اسلامی ایران در هیچ عرصه ای برای رفع نیاز های خود احتیاج به توجه هیچ کشوری ندارد و خود به تنهایی قادر است هر اقدامی که لازم باشد را انجام دهد؛ همین موضوع باعث شده تا بسیاری از کشور های دنیا خواهان برقراری ارتباط با ایران باشند.

<<قبل از هرچیزی باید به شما بگویم که خانم بختیاری فردی بسیار ستودنی و قابل ستایش است. من طرز فکر ایشان را به خوبی درک می کنم.>>

هفته گذشته در یک تصمیم عجیب، مسئولین حوزه سریال سازی در شبکه نمایش خانگی اعلام کردند تا اطلاع ثانوی برای سریال سازی در شبکه نمایش خانگی مجوزی صادر نخواهد شد.

این تصمیم از چند منظر قابل بررسی است؛

ساخت چندین سریال موفق در سال های اخیر و چند سریال در نوبت پخش و چند سریال در دست تولید نشان از این دارد که بازار کار سریال سازی در شبکه نمایش خانگی داغ است. سرمایه گذاران علاقه مند هستند در این حوزه فعالیت کنند، کارگردانان با میل و رغبت بیشتری به این مدیوم روی خوش نشان می دهند، بازیگران سینمایی که علاقه مند نیستند در سریال های تلویزیونی حضور داشته باشند با بازی در این دست آثار مشکلی ندارند و در بحثی دیگر اینکه سریال سازی در شبکه نمایش خانگی می تواند چند بعد حرفه ای و تخصصی را در حوزه سریال سازی در کشور ما ارتقا ببخشد.

در قدم اول باید گفت با توجه به محدودیت توان تولید در رسانه ملی (شرایط فعلی) و ظرفیت مشخص آنتن تلویزیون ، تولیدات تلویزیون با ظرفیت و محدودیت مشخصی اتفاق می افتد.

در این شرایط بدیهی است که همه کارکنان این حوزه از بازیگران و کارگردانان و نویسندگان گرفته تا دیگر عوامل پشت دوربین، تنها با ساخت سریال در شبکه نمایش خانگی می توانند مشغول به کار باشند در حقیقتدر شرایطی که سریال سازی در تلویزیون به دلیل شرایط نامساعد رسانه ملی با افت محسوسی مواجه شده است بدیهی است که بخش اعظمی از خانواده سینما و تلویزیون، برای امرار معاش شان با مشکل مواجه شوند و ساخت سریال در شبکه نمایش خانگی می تواند عاملی باشد برای اینکه هنرمندان و عوامل تولید و فنی سریال ها، زمان بیشتری را سرکار حضور داشته باشند و در واقع چرخ زندگی خانواده سینما و تلویزیون نیز بچرخد.

از زاویه دیگر باید گفت: سریال سازی در شبکه نمایش خانگی به نوعی سرمایه گذاری شخصی محسوب می شود. عدم صدور مجوز برای سریال سازی در این رسانه به نوعی افراد را از ورود به حوزه تولید اثر فرهنگیمنع می کند. وقتی که هزینه های ساخت یک سریال برای شبکه نمایش خانگی را از محلی خارج از عرف دولتی تأمین می کنیم و قرار است بدین وسیله گروهی را برای تولید کاری یا اثری دور هم جمع کنیم عدم صدور مجوز فعالیت به شرط رعایت عرف و چهار چوبتصمیمی قابل تأمل و تعجب برانگیز است.

از سوی دیگر باید گفت سریال سازی در شبکه نمایش خانگی تأثیر بسیار زیادی بر کیفیت سریال های تلویزیون گذاشته است و با توجه به محدودیت کمتر سریال سازی در شبکه نمایش خانگی قطعا شاهد بالاتر رفتن کیفیت تو لیدات در این مدیا هستیم و خواه ناخواه این مسئله رقابتی را میان تلویزیون و شبکه نمایش خانگی به راه می اندازد و سریال سازان تلویزیون به دلیل مقایسه احتمالی مخاطبان و حتی مدیران سیما میان تولیدات هردو مدیا، به این راحتی از کنار کیفیت آثارشان در تلویزیون نخواهند گذشت و عملا سریال سازی برای شبکه نمایش خانگی در بالا بردن کیفیت تولیدات سریال در رسانه ملی نیز موثر است.

از بحث بازار کار ایجاد شده توسط سریال های نمایش خانگی و تأثیرش بر بالا رفتن کیفیت سریال های تلویزیونی که بگذریم به نکته ای دیگر می رسیم که سریال سازی در شبکه نمایش خانگی امروز مخاطب خاص و ویژه خود را دارد. اگر با این منطق که تعداد سریال های تولید شده در دست تولید و آماده پخش در شبکه نمایش خانگی به حدی است که بایستی تولید آن برای مدتی متوقف شود تا آثار آماده و آثار در دست تولید به پخش برسند و از این ترافیک جلوگیری شود، عملا چرخه تولیدات را دچار خلل می کنیم. بدیهی است که سرمایه گذارانی که برای فعالیت در یک حوزه تفکری از پیش تعیین شده و بیزینسی دارند حاضر نیستند چرخش اقتصادی شان را که بر اساس یک قاعده زمانی و یک روند منطقی اقتصادی شکل گرفته است دچار خلل کنند.

با زبان ساده تر می توان گفت:

توقف صدور مجوز برای ساخت سریال در شبکه نمایش خانگی عاملی است که ما سرمایه گذاران و علاقه مندان فعالیت در این عرصه را به نوعی از این بازار دور کرده و ناخواسته عاملی باشیم برای سوسو کردن چراغی که این روزها نه تنها روشن است، نه تنها نقل همه محافل است که شاهد هستیم سریال های شبکه نمایش خانگی هم به لحاظ جذب مخاطب و هم به لحاظ موفقیت اقتصادی برای سرمایه گذاران، رضایت مطلوبی را ایجاد کرده است.

با توصیف فوق باید گفت توقف صدور مجوز برای ساخت سریال در شبکه نمایش خانگی، حتی با هدف پایین آوردن ترافیک تولیدات، و ایجاد شرایط پخش برای آثار آماده، ضرری است که ما ناخواسته از چند زاویه بر مدیومی که جوان است و روزگار آزمون و خطا را به تازگی پشت سرگذاشته و مخاطب خود را پیدا کرده است وارد می کنیم.

منبع : برنا